Βήμα πέμπτο: Ο ήρωας ταξιδεύει.

Στις συναντήσεις που προηγήθηκαν ασχοληθήκαμε πολύ με τον ήρωα μιας ιστορίας. Πώς θα του δώσουμε οντότητα και αυθυπαρξία, πώς θα τον βοηθήσουμε να σταθεί μόνος του και δε θα είναι απλώς μια συγκαλυμμένη προβολή του εαυτού μας. Πώς θα τον απαλλάξουμε από κλισέ και κοινοτοπίες και θα τον βοηθήσουμε να μείνει αληθινός.

Όμως, μαζί με όλα τα άλλα, ο ήρωας ταξιδεύει. Από τότε που φτιάχνονται ιστορίες, η ιστορία είναι ουσιαστικά η περιγραφή του ταξιδιού ενός ανθρώπου.

Εδώ περιγράφονται μερικοί από τους σταθμούς του ταξιδιού. Υπάρχουν κι άλλοι αλλά αυτοί είναι νομίζω οι βασικότεροι.

 1. Ισορροπία- πληρότητα: Ένας άντρας θεωρεί ότι τα έχει όλα. Λεφτά, επιρροή, είναι αθλητικός και εμφανίσιμος, δημοφιλής, περιβάλλεται από ανθρώπους που εξαρτώνται από αυτόν (και δε διστάζει να τους το υπενθυμίζει).

2. Εμπόδιο: Ένας ελαφρός πόνος στη μέση τον οδηγεί στο γιατρό. Οι εξετάσεις δεν είναι καλές, τον οδηγούν, έστω προσωρινά στο αναπηρικό καροτσάκι.

3. Σύγκρουση: Δεν μπορεί να δεχτεί τις νέες σταθερές της ζωής του. Κατρακυλάει ψυχολογικά, επαγγελματικά και κοινωνικά. Καταντάει δύσκολος, επιθετικός, αυτοκαταστροφικός και τελικά μόνος.

4. Περιπέτεια: Ο γιατρός καταφεύγει σε μια τελευταία θεραπευτική μέθοδο, που είναι και η τελευταία ελπίδα. Εν τω μεταξύ, κάποιοι άνθρωποι που πριν τους αγνοούσε ή τους υποτιμούσε του συμπαραστέκονται απρόσμενα.

5. Γνώση:  Ανακαλύπτει ένα κόσμο που λειτουργεί υπό άλλους όρους, πιο ανθρώπινους, αναθεωρεί τη ζωή και τις αξίες του

6. Λύση: Τον βλέπουμε να μπαίνει στο ιατρείο, μόνος, με το καροτσάκι, να πάρει τα αποτελέσματα. Δεν ξέρουμε τι του έχει πει ο γιατρός, μόνο ένα πλατύ χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του.

7. Γνώση –θυσία-κάθαρση: Γιατί χαμογελάει: Μπορεί να μας το πει η ιστορία, μπορεί και όχι. Ίσως επειδή μαθαίνει ότι θα ξαναπερπατήσει. Ίσως επειδή ξέρει πια ότι στη ζωή άλλα έχουν μεγαλύτερη σημασία, γιατί απελευθερώθηκε από την τύχη και τη φύση.

Η εργασία μας για αύριο είναι να προσπαθήσετε να φτιάξετε ένα άλλο ταξίδι με το σημειωματικό τρόπο που είναι αποτυπωμένη η παραδειγματική ιστορία που έχω παραθέσει. Όχι πολλά λόγια, μόνο σημειώσεις όπως στο παράδειγμα πιο πάνω.

Καλό ταξίδι στο δικό σας ήρωα, και να δούμε πώς θα τα έχει καταφέρει στην επόμενή μας συνάντηση.

Τρίτη συνάντηση- Για Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου, 6η ώρα

Να σας θυμήσω ότι περιμένουμε όλοι μια ιστορία από όλους.
Είπαμε να παίξουμε με μια γνωστή ιστορία στην οποία να δημιουργήσουμε μια διαφορετική εκδοχή της. Αυτό μπορεί να σημαίνει μια διαφορετική τροπή της ιστορίας -πώς θα εξελισσόταν η ιστορία αν ο πρωτομάστορας δεν έδινε τη γυναίκα του στο γεφύρι;.
Μπορεί όμως να σημαίνει και μεταφορά της ιστορίας σε διαφορετικό περιβάλλον, ιστορικό ή κοινωνικό -αν π.χ. Κοντορερεβιθούλης και τα αδέλφια του ήταν παιδιά των φαναριών ή η Κοκκινοσκουφίτσα ήταν ένα σημερινό κορίτσι που έβγαινε μόνη της σε μια απειλητική μεγαλούπολη.


Συνεχίζω με τις συμβουλές πρώτης ανάγκης σε συνθήκες δημιουργικού πανικού

Α. Αρχίζω

1. Σκιαγραφώ χαρακτήρες, στόχο, ύφος, σενάριο...χωρίς τη λεκτική ένδυση

2. Σκεφτείτε δύσκολες, εξαίσιες, ασυνήθεις στιγμές της ζωής (σας)

3. Mind-mapping: μια λέξη στο κέντρο μιας λευκής σελίδας και τα συνειρμικά της πλοκάμια



Β। Αναζητώ μια ενδιαφέρουσα πρώτη παράγραφο.



Γ. Δημιουργώ χαρακτήρες/ τους δίνω ζωή/ Δεν είμαι εγώ



όνομα

ηλικία

δουλειά

εθνικότητα

εμφάνιση

διαμονή

αγαπημένο χρώμα

φίλοι

οικογένεια

φαγητά

ποτά

στέκια

φοβίες

λάθη

ελαττώματα

ζώα

ασχολίες

εμμονές

τι μισεί

τι αγαπάει

σε τι έχει αδυναμία

θρησκεία

ισχυρές μνήμες

ασθένειες

τι τον εκνευρίζει /ηρεμεί

συνήθειες στον ύπνο

τικ



Δ. Η οπτική γωνία

- το α’ πρόσωπο: ενώνει αφηγητή ήρωα και αναγνώστη με μια σειρά από μυστικά/ οριοθετεί τις σχέσεις του αναγνώστη με τους άλλους ήρωες

- το β’ πρόσωπο: ο αναγνώστης γίνεται κι ο ίδιος ήρωας, αντιμετωπίζει άμεσα τις δυνατότητες που προκύπτουν από την ιστορία

- το γ’ πρόσωπο (απεριόριστη γνώση): το βάρος στον αφηγητή, παθητικός αναγνώστης

- το γ’ πρόσωπο (περιορισμένη γνώση): το βάρος στον αναγνώστη, που έτσι γίνεται πιο ενεργός.



Ε. Γράφω ένα διάλογο με νόημα – αποδίδω δυναμικά και όχι στατικά ένα χαρακτήρα και τα συναισθήματά του:

Ο Νίκος βλέπει τη γυναίκα του τη Μαίρη ένα Σάββατο πρωί να ετοιμάζεται για βόλτα στα μαγαζιά. Όμως την προηγούμενη ημέρα έχει ο ίδιος εξαντλήσει όλες τις πιστωτικές κάρτες χωρίς να έχει τολμήσει να της το πει.



- Ο Νίκος σηκώθηκε. «Εε, για πού τόβαλες;΄»

- «Πού πας;» είπε ο Νίκος κοιτάζοντας κατάματα τη Μαίρη.

- Βαθιά αναπνοή. Ή τώρα ή ποτέ. «Πού πηγαίνεις;»



Ας συνεχίσουμε το παιχνίδι

- «Πού πηγαίνεις;» ο Νίκος έκανε ένα δυνατό κρακ με τα δάχτυλά του ενώ κοιτούσε το πάτωμα.

- «Στα μαγαζιά» η Μαίρη απάντησε κρατώντας την πόρτα μισάνοιχτη, λίγο πριν βγει, και κοιτώντας το σκυμμένο κεφάλι του Νίκου.

- «Θα έλεγα πως όχι» ίσα-ίσα που ακούστηκε η φωνή του Νίκου «Έχουν γεμίσει όλες οι κάρτες μας».



Κι ας κάνουμε μια σειρά από ανεπαίσθητες αλλαγές.



- «Πού πηγαίνεις;» Ο Νίκος έκανε ένα δυνατό κρακ με τα δάχτυλά του ενώ κοιτούσε το πάτωμα. «Στα μαγαζιά.»



Η Μαίρη απάντησε κρατώντας την πόρτα μισάνοιχτη, λίγο πριν βγει, και κοιτώντας το σκυμμένο κεφάλι του Νίκου. «Θα έλεγα πως όχι».



Ίσα-ίσα που ακούστηκε η φωνή του Νίκου «Έχουν γεμίσει όλες οι κάρτες μας».

Ξεκινάμε και πάλι...

... αν και καθυστερήσαμε λίγο εφέτος. Την Πέμπτη, 26 Ιανουαρίου, την 6η ώρα θα συναντηθούμε για δεύτερη φορά. Θυμηθείτε να φέρετε το κειμενάκι με τη δεύτερη ανάγνωση.
Καλή αντάμωση.