Καλό χειμώνα σε όσους αρέσει να γράφουν

Βήμα έβδομο: Η μηχανή του χρόνου

Στη ζωή δεν παίζουμε με το χρόνο. Δεν μπορούμε να τον κάνουμε να πηγαίνει πιο αργά ή πιο γρήγορα, ούτε μπορούμε να τον σταματήσουμε τελείως. Δεν μπορούμε επίσης να τον κάνουμε να γυρίσει αντίστροφα για να ξαναζήσουμε κάτι ή να ζήσουμε σε ένα κόσμο που δε γνωρίσαμε ποτέ. Δε μπορούμε ακόμη να μεταφερθούμε στο μέλλον ή να ζήσουμε εκ παραλλήλου σε δύο διαφορετικούς χώρους όπου συμβαίνουν διαφορετικά πράγματα.

Όλα αυτά που δε μπορεί η ζωή, ευτυχώς τα μπορεί η λογοτεχνία. Εδώ ο χρόνος μπορεί να διασταλεί, να συντμηθεί, να διασπαστεί. Και για λίγο όλοι εμείς, που βρισκόμαστε συνεχώς υπό την εξουσία του χρόνου, με ένα ρολόι στο χέρι, στον τοίχο, στο καντραν του αυτοκινήτου, στην οθόνη του υπολογιστή και σχεδόν παντού, μπορούμε επιτέλους να τον ελέγξουμε.

Την Παρασκευή, την πέμπτη ώρα θα βρεθούμε να δοκιμάσουμε ένα παιχνίδι. Θα παίξουμε με το χρόνο γράφοντας μια πολύ σύντομη παράγραφο. Θα αφιερώσουμε τηνν ώρα μας μισή στο γράψιμο και μισή στην ανάγνωση.

Επισυνάπτω ένα παράδειγμα παιχνιδιού με το χρόνο. Το βρήκα στη γνώριμή μας ιστοσελίδα http://ekatonikosiefta.wordpress.com. Δεν γνωρίζω άλλα για το συγγραφέα.

Στην εξώπορτα της πολυκατοικίας είχαν σήμερα στήσει οδόφραγμα δύο καροτσάκια με δύο μωράκια μέσα, δύο μεγαλύτερα παιδάκια, δύο μαμάδες και δύο γιαγιάδες. Διαδήλωση ζωής κανονική. Παραμέρισαν ευγενικά για να περάσω ψιθυρίζοντας κάτι σαν συγνώμη που εμπόδιζαν την είσοδο.

-Εμπόδια; Μα υπάρχουν πιο γλυκά εμπόδια απ’ τα παιδιά; τους απάντησα

Αναρωτήθηκα αν ένιωσα ποτέ έτσι για τις κόρες μου. Όχι. Αντίθετα πολλά άλλα πράγματα ένιωθα ότι με εμπόδιζαν να τις χαρώ, πράγματα που για χάρη τους παραμέριζα άλλα, αντιμετωπίζοντας από παράπονα μέχρι οδυνηρές συνέπειες. Και τώρα που έχουν πια μεγαλώσει τα εμπόδια που αυτές συναντούν με αγχώνουν πιο πολύ από τα δικά μου. Είναι σαν να δίνεις φόρα σε μια πολύχρωμη καινούργια γυαλιστερή μπάλα να κυλήσει και παρακολουθείς με αγωνία την τροχιά της.

Βήμα έκτο: Ο ήρωας ταξιδεύει

Μερικοί από τους σταθμούς του ταξιδιού. Υπάρχουν κι άλλοι αλλά αυτοί είναι νομίζω οι βασικότεροι.

1. Ισορροπία- πληρότητα: Ένας άντρας θεωρεί ότι τα έχει όλα. Λεφτά, επιρροή, είναι αθλητικός και εμφανίσιμος, δημοφιλής, περιβάλλεται από ανθρώπους που εξαρτώνται από αυτόν (και δε διστάζει να τους το υπενθυμίζει).

2. Εμπόδιο: Ένας ελαφρός πόνος στη μέση τον οδηγεί στο γιατρό. Οι εξετάσεις δεν είναι καλές, τον οδηγούν, έστω προσωρινά στο αναπηρικό καροτσάκι.

3. Σύγκρουση: Δεν μπορεί να δεχτεί τις νέες σταθερές της ζωής του. Κατρακυλάει ψυχολογικά, επαγγελματικά και κοινωνικά. Καταντάει δύσκολος, επιθετικός, αυτοκαταστροφικός και τελικά μόνος.

4. Περιπέτεια: Ο γιατρός καταφεύγει σε μια τελευταία θεραπευτική μέθοδο, που είναι και η τελευταία ελπίδα. Εν τω μεταξύ, κάποιοι άνθρωποι που πριν τους αγνοούσε ή τους υποτιμούσε του συμπαραστέκονται απρόσμενα.

5. Γνώση: Ανακαλύπτει ένα κόσμο που λειτουργεί υπό άλλους όρους, πιο ανθρώπινους, αναθεωρεί τη ζωή και τις αξίες του

6. Λύση: Τον βλέπουμε να μπαίνει στο ιατρείο, μόνος, με το καροτσάκι, να πάρει τα αποτελέσματα. Δεν ξέρουμε τι του έχει πει ο γιατρός, μόνο ένα πλατύ χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του.

7. Γνώση –θυσία-κάθαρση: Γιατί χαμογελάει: Μπορεί να μας το πει η ιστορία, μπορεί και όχι. Ίσως επειδή μαθαίνει ότι θα ξαναπερπατήσει. Ίσως επειδή ξέρει πια ότι στη ζωή άλλα έχουν μεγαλύτερη σημασία, γιατί απελευθερώθηκε από την τύχη και τη φύση.

Καλό ταξίδι στο δικό σας ήρωα, και να δούμε πώς θα τα καταφέρει στην επόμενή μας συνάντηση.

Συνάντηση πέμπτη-Μεταφορά: η καρδιά του λογοτεχνικού κειμένου

1. Η γλώσσα είναι ακύρωση της πραγματικότητας, μετάβαση από το συγκεκριμένο στο αφηρημένο. Με τη γλώσσα ξεκόβεις από τον κόσμο.

2. Η μεταφορά μας ξαναγυρίζει στην πραγματικότητα, μέσω της εικόνας. Ακυρώνουμε τη γλώσσα χρησιμοποιώντας τη γλώσσα. Καθημερινά.

3. Η αξία της μεταφοράς:

-ακρίβεια: η θάλασσα είναι λάδι

-ένταση και επίδειξη ταυτότητας: η σουπιά και το τσεκούρι, η ζυμαροσωλήνα και η αγορά οικοπέδου.

-η απόλαυση του ακροβάτη και η απόλαυση του κοινού: το χωνί του Σιλεσίου και το αχυράκι του Μπωντλέρ.

- το άδηλο φορτίο της, η αποθηκευμένη ενέργεια: καρφί δεν του καίγεται, του έψησε το ψάρι στα χείλη.

-

-

4. ...Το μυστήριο της μεταφορικής αναλογίας και το νοηματικό πραξικόπημα: αυτοί οι δύο είναι λάδια ξίδια.

5. Τα είδη της μεταφοράς:

- από το έμψυχο στο έμψυχο: τσακάλι, αηδόνι, κατσίκα, σκορπιός, φίδι, ιπποπόταμος, σουπιά, γαϊδούρι, γουρούνι, κότα, αγελάδα, βόδι, μουλάρι/α.

- άψυχο σε άψυχο: καθρέφτης της λίμνης, οθόνη του πελάγους, δίσκος του ουρανού, πέπλο της αυγής/ομίχλης.

- άψυχο σε έμψυχο: κολόνα του σπιτιού, είναι βράχος, τάφος, μάστιγα, πονοκέφαλος.

- έμψυχο σε άψυχο: ζεστασιά της ατμόσφαιρας, ασφάλεια της πόλης, ηρεμία της εξοχής

- ηθική μεταφορά από το έμψυχο στο άψυχο και αντιστρόφως: ο χρόνος είναι γιατρός, η ανάγκη ρουφιάνος, το χρήμα κακός σύμβουλος.

6. Τα είδη της μεταφοράς: η παρομοίωση, η μετωνυμία και η συνεκδοχή: σαν θυμωμένος ομηρικός ήρωας, δυο πηρουνιές, τα μάτια μου τα δυό.

7. Η νεκρή μεταφορά: ο εχθρός της λογοτεχνίας (όταν δεν είναι σκόπιμη η χρήση της π.χ. ως «φωνή» του ήρωα)

Τρίτη, १८ Ιανουαρίου, νέα συνάντηση

Καλή χρονιά। Να σας θυμίσω ότι το θέμα μας είναι ελεύθερο, με μόνο περιορισμό το συσχετισμό του με τα Χριστούγεννα। Επίσης πως ο ήρωάς μας πρέπει να μιλήσει -σε ευθύ λόγο- και να ανοίξει και κουβέντα। Ας δούμε πώς είναι η φωνή του...
ΥΓ: Δεν ευθύνομαι για τα κινέζικα στην ανάρτηση। Ένας θεός ξέρει πώς έγιναν.