1. Η γλώσσα είναι ακύρωση της πραγματικότητας, μετάβαση από το συγκεκριμένο στο αφηρημένο. Με τη γλώσσα ξεκόβεις από τον κόσμο.
2. Η μεταφορά μας ξαναγυρίζει στην πραγματικότητα, μέσω της εικόνας. Ακυρώνουμε τη γλώσσα χρησιμοποιώντας τη γλώσσα. Καθημερινά.
3. Η αξία της μεταφοράς:
-ακρίβεια: η θάλασσα είναι λάδι
-ένταση και επίδειξη ταυτότητας: η σουπιά και το τσεκούρι, η ζυμαροσωλήνα και η αγορά οικοπέδου.
-η απόλαυση του ακροβάτη και η απόλαυση του κοινού: το χωνί του Σιλεσίου και το αχυράκι του Μπωντλέρ.
- το άδηλο φορτίο της, η αποθηκευμένη ενέργεια: καρφί δεν του καίγεται, του έψησε το ψάρι στα χείλη.
-
-
4. ...Το μυστήριο της μεταφορικής αναλογίας και το νοηματικό πραξικόπημα: αυτοί οι δύο είναι λάδια ξίδια.
5. Τα είδη της μεταφοράς:
- από το έμψυχο στο έμψυχο: τσακάλι, αηδόνι, κατσίκα, σκορπιός, φίδι, ιπποπόταμος, σουπιά, γαϊδούρι, γουρούνι, κότα, αγελάδα, βόδι, μουλάρι/α.
- άψυχο σε άψυχο: καθρέφτης της λίμνης, οθόνη του πελάγους, δίσκος του ουρανού, πέπλο της αυγής/ομίχλης.
- άψυχο σε έμψυχο: κολόνα του σπιτιού, είναι βράχος, τάφος, μάστιγα, πονοκέφαλος.
- έμψυχο σε άψυχο: ζεστασιά της ατμόσφαιρας, ασφάλεια της πόλης, ηρεμία της εξοχής
- ηθική μεταφορά από το έμψυχο στο άψυχο και αντιστρόφως: ο χρόνος είναι γιατρός, η ανάγκη ρουφιάνος, το χρήμα κακός σύμβουλος.
6. Τα είδη της μεταφοράς: η παρομοίωση, η μετωνυμία και η συνεκδοχή: σαν θυμωμένος ομηρικός ήρωας, δυο πηρουνιές, τα μάτια μου τα δυό.
7. Η νεκρή μεταφορά: ο εχθρός της λογοτεχνίας (όταν δεν είναι σκόπιμη η χρήση της π.χ. ως «φωνή» του ήρωα)
