Συνάντηση πέμπτη-Μεταφορά: η καρδιά του λογοτεχνικού κειμένου

1. Η γλώσσα είναι ακύρωση της πραγματικότητας, μετάβαση από το συγκεκριμένο στο αφηρημένο. Με τη γλώσσα ξεκόβεις από τον κόσμο.

2. Η μεταφορά μας ξαναγυρίζει στην πραγματικότητα, μέσω της εικόνας. Ακυρώνουμε τη γλώσσα χρησιμοποιώντας τη γλώσσα. Καθημερινά.

3. Η αξία της μεταφοράς:

-ακρίβεια: η θάλασσα είναι λάδι

-ένταση και επίδειξη ταυτότητας: η σουπιά και το τσεκούρι, η ζυμαροσωλήνα και η αγορά οικοπέδου.

-η απόλαυση του ακροβάτη και η απόλαυση του κοινού: το χωνί του Σιλεσίου και το αχυράκι του Μπωντλέρ.

- το άδηλο φορτίο της, η αποθηκευμένη ενέργεια: καρφί δεν του καίγεται, του έψησε το ψάρι στα χείλη.

-

-

4. ...Το μυστήριο της μεταφορικής αναλογίας και το νοηματικό πραξικόπημα: αυτοί οι δύο είναι λάδια ξίδια.

5. Τα είδη της μεταφοράς:

- από το έμψυχο στο έμψυχο: τσακάλι, αηδόνι, κατσίκα, σκορπιός, φίδι, ιπποπόταμος, σουπιά, γαϊδούρι, γουρούνι, κότα, αγελάδα, βόδι, μουλάρι/α.

- άψυχο σε άψυχο: καθρέφτης της λίμνης, οθόνη του πελάγους, δίσκος του ουρανού, πέπλο της αυγής/ομίχλης.

- άψυχο σε έμψυχο: κολόνα του σπιτιού, είναι βράχος, τάφος, μάστιγα, πονοκέφαλος.

- έμψυχο σε άψυχο: ζεστασιά της ατμόσφαιρας, ασφάλεια της πόλης, ηρεμία της εξοχής

- ηθική μεταφορά από το έμψυχο στο άψυχο και αντιστρόφως: ο χρόνος είναι γιατρός, η ανάγκη ρουφιάνος, το χρήμα κακός σύμβουλος.

6. Τα είδη της μεταφοράς: η παρομοίωση, η μετωνυμία και η συνεκδοχή: σαν θυμωμένος ομηρικός ήρωας, δυο πηρουνιές, τα μάτια μου τα δυό.

7. Η νεκρή μεταφορά: ο εχθρός της λογοτεχνίας (όταν δεν είναι σκόπιμη η χρήση της π.χ. ως «φωνή» του ήρωα)