Βήμα πρώτο: Η τέχνη της ανάγνωσης, η σχέση της με την τέχνη της γραφής.
Η πρώτη μας συνάντηση αφορά έμμεσα τη συγγραφή. Θα εστιάσουμε στην ανάγνωση, γιατί η ανάγνωση –η απολαυστική ανάγνωση- είναι απαραίτητη συνθήκη για τη συγγραφή. Σπάνια συναντάμε συγραφέα που να μην είναι συστηματικός αναγνώστης. Θα μιλήσουμε για λέξεις, παραγράφους, κείμενα και βιβλία που αγαπήσαμε, αναζητώντας μια διαφορετική εμπειρία: εκείνη του ξανα-διαβάσματος, με άλλους όρους και άλλα –ελπίζω- κέρδη.
Μερικά θέματα που συνήθως προκύπτουν στις πρώτες μας συναντήσεις είναι τα παρακάτω:
- Η σχέση του αναγνώστη με το συγγραφέα.
- Η στάση του αναγνώστη απέναντι στο κείμενο που διαβάζει και το εσωτερικό βιβλίο
- Γιατί διαβάζουμε μια ιστορία;
- Γιατί σταματάμε να διαβάζουμε μια άλλη;
Ως πρώτο ερέθισμα, λίγα κείμενα σταχυολογημένα από δυο βιβλία σχετικά με την ανάγνωση.
«…οφείλουμε να καταξιώσουμε την απόλαυση του κειμένου ενάντια στην ταπείνωση της λογοτεχνίας σαν απλής ψυχαγωγίας. …».
Ρολάν Μπαρτ, Η απόλαυση του κειμένου, εκδ. Ράππα
«…Η ανάγνωση είναι πρώτα απ’ όλα η μη ανάγνωση, ενώ ακόμη και για τους γνωστούς και αφιερωμένους αναγνώστες, η κίνηση της απόκτησης και του ανοίγματος ενός βιβλίου καλύπτει πάντα την αντίστροφη κίνηση η οποία, επειδή συντελείται την ίδια στιγμή, μας διαφεύγει…».
«...Το παράδοξο της ανάγνωσης είναι ότι η πορεία προς τον εαυτό μας περνά μέσα από ένα βιβλίο αλλά πρέπει να παραμείνει ένα πέρασμα. Γι’ αυτό ο καλός αναγνώστης προτιμά να διασχίζει τα βιβλία, καθώς γνωρίζει ότι το καθένα κουβαλάει ένα κομμάτι του εαυτού του και μπορεί να του ανοίξει τον δρόμο, εάν έχει τη σύνεση να μη σταματήσει σε κανένα απ’ αυτά…».
«...υπάρχουν νεκρές αναγνώσεις (καθυποταγμένες στα στερεότυπα, στις διανοητικές επαναλήψεις, στη συνθηματολογία) και υπάρχουν και ζωντανές αναγνώσεις (που παράγουν ένα εσωτερικό κείμενο, που προσομοιάζει σε μια δυνητική γραφή του αναγνώστη)... »
«…διάβασμα δεν είναι μόνο γνώση, είναι επίσης, και ίσως κυρίως, λήθη, και με τον τρόπο αυτό μας οδηγεί ν’ ανακαλύψουμε εκείνο που μέσα μας αποτελεί τη λήθη του εαυτού μας…»
Πιερ Μπαγιάρ, Πώς να μιλάμε για βιβλία που δεν έχουμε διαβάσει, εκδ. Πατάκη
Η πρώτη μας συνάντηση αφορά έμμεσα τη συγγραφή. Θα εστιάσουμε στην ανάγνωση, γιατί η ανάγνωση –η απολαυστική ανάγνωση- είναι απαραίτητη συνθήκη για τη συγγραφή. Σπάνια συναντάμε συγραφέα που να μην είναι συστηματικός αναγνώστης. Θα μιλήσουμε για λέξεις, παραγράφους, κείμενα και βιβλία που αγαπήσαμε, αναζητώντας μια διαφορετική εμπειρία: εκείνη του ξανα-διαβάσματος, με άλλους όρους και άλλα –ελπίζω- κέρδη.
Μερικά θέματα που συνήθως προκύπτουν στις πρώτες μας συναντήσεις είναι τα παρακάτω:
- Η σχέση του αναγνώστη με το συγγραφέα.
- Η στάση του αναγνώστη απέναντι στο κείμενο που διαβάζει και το εσωτερικό βιβλίο
- Γιατί διαβάζουμε μια ιστορία;
- Γιατί σταματάμε να διαβάζουμε μια άλλη;
Ως πρώτο ερέθισμα, λίγα κείμενα σταχυολογημένα από δυο βιβλία σχετικά με την ανάγνωση.
«…οφείλουμε να καταξιώσουμε την απόλαυση του κειμένου ενάντια στην ταπείνωση της λογοτεχνίας σαν απλής ψυχαγωγίας. …».
Ρολάν Μπαρτ, Η απόλαυση του κειμένου, εκδ. Ράππα
«…Η ανάγνωση είναι πρώτα απ’ όλα η μη ανάγνωση, ενώ ακόμη και για τους γνωστούς και αφιερωμένους αναγνώστες, η κίνηση της απόκτησης και του ανοίγματος ενός βιβλίου καλύπτει πάντα την αντίστροφη κίνηση η οποία, επειδή συντελείται την ίδια στιγμή, μας διαφεύγει…».
«...Το παράδοξο της ανάγνωσης είναι ότι η πορεία προς τον εαυτό μας περνά μέσα από ένα βιβλίο αλλά πρέπει να παραμείνει ένα πέρασμα. Γι’ αυτό ο καλός αναγνώστης προτιμά να διασχίζει τα βιβλία, καθώς γνωρίζει ότι το καθένα κουβαλάει ένα κομμάτι του εαυτού του και μπορεί να του ανοίξει τον δρόμο, εάν έχει τη σύνεση να μη σταματήσει σε κανένα απ’ αυτά…».
«...υπάρχουν νεκρές αναγνώσεις (καθυποταγμένες στα στερεότυπα, στις διανοητικές επαναλήψεις, στη συνθηματολογία) και υπάρχουν και ζωντανές αναγνώσεις (που παράγουν ένα εσωτερικό κείμενο, που προσομοιάζει σε μια δυνητική γραφή του αναγνώστη)... »
«…διάβασμα δεν είναι μόνο γνώση, είναι επίσης, και ίσως κυρίως, λήθη, και με τον τρόπο αυτό μας οδηγεί ν’ ανακαλύψουμε εκείνο που μέσα μας αποτελεί τη λήθη του εαυτού μας…»
Πιερ Μπαγιάρ, Πώς να μιλάμε για βιβλία που δεν έχουμε διαβάσει, εκδ. Πατάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου