Το εσωτερικό κείμενο: Δύο αναγνώσεις (μπορεί και περισσότερες)

[…] Να μιλήσω για ήρωες να μιλήσω για ήρωες: ο Μιχάλης
που έφυγε μ' ανοιχτές πληγές απ' το νοσοκομείο
ίσως μιλούσε για ήρωες όταν, τη νύχτα εκείνη
που έσερνε το ποδάρι του μες στη συσκοτισμένη πολιτεία,
ούρλιαζε ψηλαφώντας τον  πόνο μας~ "Στα σκοτεινά
πηγαίνουμε, στα σκοτεινά προχωρούμε..."
 
Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά.
 (Γ. Σεφέρης, Τελευταίος σταθμός, 5 Οκτωβρίου 1944)
 
Ο ποιητής γυρίζει την πατρίδα μετά τον τελευταίο πόλεμο, μαζί με την κυβέρνηση και το βασιλιά. Όλα φαίνονται ωραία και πανηγυρικά αλλά είμαστε δυο βήματα πριν τον Εμφύλιο. Συνομωσίες και αντιθέσεις βάζουν σε δοκιμασία τον απελευθερωτικό αγώνα και τους ηρωισμούς των Ελλήνων τέσσερα χρόνια. Στον τελευταίο σταθμό πριν την Ελλάδα ο ποιητής μεταξύ άλλων αναρωτιέται για το περιεχόμενο του ηρωισμού.

Ας προσπαθήσουμε να ακούσουμε κι εμείς τη φωνή του Μιχάλη (με έντονα στοιχεία το σημείο πού θα τονίσουμε)

- “Στα σκοτεινά πηγαίνουμε, στα σκοτεινά προχωρούμε...”
- "Στα σκοτεινά πηγαίνουμε, στα σκοτεινά προχωρούμε..."

ή και να καταλάβουμε την απάντηση του ποιητή:

- Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά.
- Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά.
- Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά. 
 
Σημασία δεν έχει μόνο τι γραφει κάποιος αλλά το εσωτερικό κείμενο που εγγράφεται στον αναγνώστη.